پنجاه و دو

رفتم گزینش 

لباسام همون سرتا پا مشکی همیشگی با چادر جده ی مشهدیم

هی به خودم گفتم یادت باشه قبل اینکه نوبتت بشه بری تو انگشترتو از دست دربیاری _ انگشترِ نقره یِ با نگین عقیقِ منقوش به نقش یازهرا_ 

آخر سر یادم رفت ...

بعد از اینکه آقایان به اندازه کافی سوال کردند آخرین سوال این بود چرا رو انگشترت "یا زهرا" ست ؟ 😵😵😵😑😑😑 

انگشترمو یه جوری نگاه کردم که انگار بار اوله میبینمش! تو دستم چرخوندمش و گفتم این یادگار ایام فاطمیه ست که افتخار داشتم برم مشهد 

بعد پرسید یعنی اگه مثلا اربعین رفته بودی روش حک میکردی یا حسین ؟ گفتم ممکنه 

یه جور عجیبی نگام کرد و گفت حالا مثلا اگه دهه کرامت رفته بودی حک میکردی یا رضا؟ 

چیزی نگفتم ، لبخند زدم فقط ، حرفی نداشتم بزنم ، دلیل اصلی رو نگفته بودم که دفاعی داشته باشم ازش بکنم ، دلیل اصلیش قابل گفتن واسه گزینش نبود ...

من تو اوج گناه بودم 

محرم تاسوعای سال ۱۴۰۱ دعوت شدم روضه ی امام حسین 

نمیدونم چی شد ، کشیده شدم تو اشپزخونه ، واقعا دست خودم نبود ها ، تو پذیرایی جا نبود من رفتم تو آشپزخونه که بشینم فقط ، نشستم همونجا ، 

بعد دیدم زشته بیکار نشستم ، کمکِ صاحبِ مجلس چایی ریختم واسه عزادارها ، پذیرایی کردم ازشون و بعدم ایستادم به استکان شستن ... 

و حسین (ع) شد واسم کشتی نجات ... سالِ بعدش یعنی شهریور ۱۴۰۲ دعوت شدم اربعین کربلا و شدم یک نجات یافته ی واقعی ، وقتی جهت ایام فاطمیه _ آذر۱۴۰۲_ توفیق حضور تو مشهدالرضا رو پیدا کردم خواستم یه یادگاری واسه خودم از اون سفرِ دل انگیز داشته باشم ، چی بهتر از انگشتر عقیق ؟ خواستم رو انگشترم حک کنم یا حسین ... بعد فکر کردم پسر به فرمان مادره ... اینطور شد که "یا زهرا" نشست به عقیق انگشترم ...

 

 

 

(شاید سوال باشه که حک که از دور پیدا نیست ، باید بگم من‌ از هر بند انگشتم ۵ تا هنر میباره، داخل مسیری که حک شده و مشخصا فرو رفته ست ، سایه ی چشم نقره ای رنگ زدم و رو کل عقیقش برق ناخن زدم که فیکس بشه و سایهه پاک نشه، هر چند وقت یه بارم یه لایه دیگه برق ناخن میزنم که فیکس بمونه ✌😅😇 و این باعث میشه نقشش پیدا بشه )