بیست و پنج
خیلی خسته ام
جسمی نه ها
روحی روانی
۳۰ سالگی سنی نیست که همچنان بشینی برنامه بریزی ،جزوه و کتاب بخونی و تست بزنی و استرس آزمون داشته باشی
تو این سن و سال باید زندگیت تعیین تکلیف شده باشه
باید به قولی از آب و گل درامده باشی
نه مث الان من که دارم با نهایت تنفرم درس میخونم و هرجمله که میخونم ۱۰۰ تا فحش به خودم میدم و بابت عدم تمرکزم رو هر صفحه ۲ ساعت میمونم ...
کاش بگذره این مدته ... بگذره این امتحانه ... ولله نتیجه ش مهم نیست ...
تو شبهای قدر اصن‌از خدا نخواستم فلان آزمونه رو حتما قبول بشم یا فلان مصاحبه رو حتمااا قبول بشم یا حتما حتما وارد فلان سازمان و اداره بشم ، فقط گفتم خدایا هرراهی که واسه دنیا و آخرتم بهتره ، اون راهو واسم باز کن و کمک کن تو همون راه اول ثابت قدم باشم دوما موفق و دیگه هی از این شاخه به اون شاخه نرم .. همون راهو ادامه بدم تا وقتی هستم
کاش زمان میرفت رو دور تند و من زودتر تعیین تکلیف میشدم...
خوبه که فکر کنی وقت داری و تلاشت رو بیشتر کنی اما اینکه فکر کنی دیره اینطورام نیست
چند ساله داری در میخونی؟
هدفت از درس خوندن چیه؟
قراره با درس خوندن شغل داشته باشی؟